بررسی شیوه های آموزش درس طراحی رشته نقاشی در مقطع کارشناسی دردانشگاه های هنر ایران (دانشگاه تهران، دانشگاه هنراصفهان، دانشگاه نیشابور)

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقاط آسیب زای نظام آموزشی درس طراحی رشته نقاشی مقطع کارشناسی از دیدگاه دانشجویان این مقطع در دانشگاه تهران، هنر اصفهان و نیشابور بود. در این پژوهش به لحاظ اهمیت موضوع و اهداف پژوهش، از روش توصیفی_پیمایشی استفاده گردید. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان بود که در سال تحصیلی 93-1392 در دانشگاههای مذکور در رشته نقاشی مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل بوده اند و به ترتیب دانشجویان زن و مرد 178 و 65 نفر و مجموعا 243 نفر بوده اند. از این تعداد پس از محاسبه حجم نمونه 150 نفر انتخاب گردید. اما به احتمال عدم پاسخگویی برخی دانشجویان تعداد پرسشنامه ها بیشتر توزیع گردید و درنهایت 163 پرسشنامه در این پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش نمونه گیری در این پژوهش روش تصادفی بود. ابزار این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته با 49 سوال بسته و یک سوال باز که مجموعا 50 سوال بود، و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 93/0 محاسبه گردید. جهت تعیین روایی پرسشنامه از روایی وابسته به محتوا بهره گرفته شد، که بدین منظور از نظرات استاد راهنما، مشاور وکارشناسان مربوطه استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از برنامه نرم افزاری spss استفاده شد و از آمار در دو سطح توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که پس از بررسی نظام آموزشی درس طراحی با مشکلات وآسیب های عدیده ای مواجه می باشد. آسیب ها در سه زمینه برنامه و سرفصل های درسی، شیوه تدریس مدرسین و امکانات آموزشی بیش از سطح متوسط است. میزان آسیب ها در سه زمینه برنامه و سرفصل های درسی (70/3)، شیوه تدریس مدرسین (79/3) و امکانات آموزشی (85/3) بیش از سطح میانگین فرضی 3 (حدمتوسط) است. بنابراین، در این راستا درهر سه سوال، نتایج از نظر آماری معنی دار بوده است. نتایج این یافته ها در آزمون فریدمن حاکی از آن است که از نظر دانشجویان، در رتبه بندی، بالاترین میانگین عوامل آسیب زا با 07/2مربوط به عوامل امکانات دانشگاهی و پایین ترین میانگین با 87/1 مربوط به عوامل سرفصل و برنامه های درسی بوده است، اما نتایج حاصل بین مجموعه رتبه های آسیب های آموزش درس طراحی رشته نقاشی مقطع کارشناسی در سطح 05/0>p معنی دار نیست و در هر سه زمینه آسیب های جدی مطرح می باشد. دانشجویان براین باورند که، «فقدان برنامه درسی مشخص و مدون در تدریس طراحی» با میانگین 03/4 در زمینه برنامه و سرفصل های درسی و همچنین «کمبود تجهیزات کارگاه طراحی از لحاظ مدل آموزشی فیگوراتیو انسان (مدل زنده، مدل های گچی، اسکلت کمک آموزشی وغیره) » با میانگین 31/4 در زمینه امکانات آموزشی از مهمترین نقاط آسیب زا می باشد. و « فقدان برگزاری کارگاه آموزشی (ورک شاپ) طراحی، در دانشگاه توسط مدرسین طراحی» با میانگین98/3 از مهمترین نقاط آسیب زا، ناشی از مدرسین طراحی می باشد. همچنین مقایسه میانگین نظرات پاسخگویان به تفکیک ویژگی های جمعیت شناختی (جنس، معدل، محل تحصیل، ورودی سال تحصیلی) تفاوت معناداری را نشان نداده است.